Op dit moment zitten we vlak bij Bira in een bungalow aan het strand. Het is hier zó ontzettend mooi, het was de reis met de auto van 6(!) uur meer dan waard. De komende dagen zorgen we dat we lekker uitgerust zijn want over twee dagen gaan we naar Toraja land. Hier zullen een paar flinke hikes op het programma staan dus het contrast met waar we nu zitten zal erg groot zijn.

Na vandaag al lekker op een bedje aan het strand te hebben gelegen bedacht ik me dat het goed was om eens in te gaan op de dingen die ons opvallen aan Indonesië en zijn bevolking. Als je ons een beetje kent houden wij erg van mensen kijken (dit kun je ook zien aan ons blog uit Moskou van twee jaar geleden) en onze bevindingen vind je dan ook hieronder.

Laat ik beginnen met het verkeer. Het verkeer hier is zoals we gewend zijn van Azië. Een gekkenhuis.
Het halen van een rijbewijs gaat hier als volgt:

1. koop een gemotoriseerd voertuig (auto, brommer, motor).
2. Ga oefenen.
3. Als je denkt dat je het kunt ga je het laten zien. Lukt het? Tadaa, ziedaar je rijbewijs.

Ondanks dit systeem gebeuren er weinig ongelukken. Wel is het zo dat niemand zich aan de verkeersregels houdt. Dit komt vooral omdat agenten de manier van rijden niet bestraffen (een chauffeur van ons wilde een agent inhalen via de vluchtstrook en de agent ging een beetje opzij om hem extra ruimte te geven) en als ze toch een boete uit willen delen kun je agenten door middel van een financiele stimulans overhalen om je door te laten rijden.

Daarnaast wordt de claxon overmatig gebruikt. Na uren in de auto te hebben gezeten ben ik erachter dat toeteren vele dingen kan betekenen in Indonesië. Hieronder de verschillende mogelijkheden.

- Kun je niet uitkijken?
- Let op! Ik rij naast je dus niet van baan verwisselen.
- Let op! Ik ga je nu inhalen, dus niet van baan verwisselen.
- Je kunt inhalen, en dat is mooi want dan kan ik er ook langs.
- Ga eens aan de kant!
- Rij eens door joh!
- Ga je gang, ik geef je voorrang.
- Let op! Ik kom de bocht om. Je ziet me nog niet maar je kunt me nu wel horen.
- Bedankt dat je me er langs liet!

Sommige van bovenstaande dingen kunnen ook aangegeven worden door een aantal keer met je grootlicht te knipperen. Het is maar wat je verkiest ;-)

Ook komen reistijden en afstanden niet helemaal overeen met onze Europese maatstaven. Dit komt vooral door de erbarmelijke staat van het wegdek. Op sommige stukken weg kun je niet harder dan 30 km/h omdat anders de complete auto uit elkaar trilt. De afkorting van LADA (Laat Alle Delen Achter) moet je ook weer niet TE letterlijk nemen zullen we maar zeggen.

Daarnaast hebben we gehoord dat een blanke huid als zeer welvarend wordt gezien. Een gebruinde huid duidt er namelijk op dat je op het land werkt en dus arm bent. Daarom is het zo dat vele Indonesische mensen met lange mouwen rondlopen op de meest warme dagen om maar niet bruin te worden. Verder zijn er in winkels allemaal hele goede zonnebrandcrémes te koop en kuurtjes om witter te worden (smeer dit nu op je huid, na twee weken zichtbaar wittere kleur - dit is geen grapje). Een meisje kan nog zo lelijk zijn, als ze blank is zal ze door iedereen als mooi gezien worden.
Als laatste wat korte dingen die opvallen.

- Alle kinderen spreken toeristen aan met 'Mister'. Dit omdat ze de term 'Miss' niet kennen. Dit komt vooral door het kijken naar Mister Bean.
- Alle vrouwen zwemmen hier in ieder geval in badpak. Bikini's zijn hier onder de lokalen nog niet gespot. Als een vrouw een t-shirt aan kan om te zwemmen en een broek zal ze dit nog eerder aan doen dan een badpak (je moet wel wit blijven natuurlijk)
- Overal is eten te koop. Waar je ook kijkt, er staat ergens wel een 'kaki-lima' of een 'warung makan' waar je eten kunt kopen. Nu weet ik waar ik het vandaan heb ;-)
- Het is heel normaal dat je in een restaurant of eettentje eerst gewoon lekker gaat eten en bij het afrekenen zelf vertelt wat je hebt gegeten. De eigenaar gelooft je(!) en zegt wat je moet betalen.
- Hoewel Indonesië een moslim-natie is merk je daar (behalve het gejengel 5x per dag - zie vorige blog) weinig van. Ze gaan met hun religie een beetje om zoals wij met het Christendom heb ik het gevoel. Sommige mensen zijn gedoopt, maar gaan nooit naar de kerk, maar geloven wel in 'iets'. Kerstmis is bij ons wel prettig want dan kun je gezellig samenzijn met de familie en het zijn twee vrije dagen. Zo ook hier met Rhamadan vermoed ik.
- Indonesiërs onderhouden vrij weinig. Veel wat ooit heel mooi was heeft nu een vervallen uitstraling. Vergane glorie omschrijft het 't beste denk ik.
- Indonesiërs zijn hele vriendelijke en behulpzame mensen. Er wordt veel gegroet op straat en ze houden van gezelligheid. Die gezelligheid vind je terug in lokale eetgelegenheden welke altijd een terras hebben of alleen een afdak zonder muren. We hebben sinds we hier zijn nog nooit binnen gegeten maar altijd in de buitenlucht. Wat vervelend ;-)

Rest mij om te zeggen dat we het hier fantastisch vinden en dat we het helemaal geen straf vinden om hier nog 3,5 week te vertoeven. Ieder land heeft zijn eigenaardigheden maar daar is hier prima overheen te komen als je de temperatuur en landschappen in acht neemt! Ons volgende blog zal jullie waarschijnlijk meenemen naar Tanah Toraja waar we jullie laten kennismaken met de binnenlanden van Sulawesi. Sampai nanti!

P.S Marco:http://www.bnr.nl/topic/ekupdate/446253-1206/fluitend-rijk-worden