Allereerst willen we iedereen bedanken die ons blog leest en erop reageert. Heel fijn dat we 'gelezen' worden en dat de foto's bekeken worden. We hopen dat de laatste fotoreportage niet te schokkend was, we zullen de komende tijd proberen om de kijkwijzer in de gaten te houden ;-)

De afgelopen twee dagen hebben we door het gebied van de Toraja getrokken. Niet per auto, niet per brommer (wat hier heel gebruikelijk is) maar te voet. Ook lopend legt de lokale bevolking vele kilometers af al is het alleen al om op school te geraken. 's Ochtends lopen hordes kinderen langs de kant van de weg omdat de school tussen 7 en half 8 begint. Groot voordeel is wel dat de school tussen 11 en 2 uit is (dat ligt eraan of de docent er zin in heeft of niet) zodat er 's middags genoeg tijd is om op het land te werken. Op deze manier hebben wij ons de afgelopen dagen dus ook verplaatst. Het terrein is nogal golvend dus er moest af en te flink geklommen of gedaald worden. Niet het favoriete tijdverdrijf van Hilleke, het is dus maar goed dat de lokale bevolking geen Nederlandse scheldwoorden kent. De eerste dag hebben we van 10 tot 4 gelopen met een pauze van een klein uurtje waarin de gids nasi goreng met gebakken kip aan ons voorschotelde. Dit had hij dus al de hele tijd in zijn tas! We hadden ons natuurlijk zo licht mogelijk beladen voor deze tocht met alleen de hoogstnodige spullen. Onze paklijst zag er als volgt uit:

• Jas voor als het mocht gaat regenen
• Een shirt met lange mouwen om in te slapen (een klamboe kennen ze niet op Sulawesi)
• Hoofdlampje (je moet 's nachts het toilet kunnen vinden)
• Camera om het allemaal vast te leggen
• Schoon goed voor de dag erna
• Camelbak met 3 liter water (voor elk 1)

De toch was werkelijk prachtig! Na eerst een tijdje over een redelijk verharde weg gelopen te hebben staken we een paadje in dat ons meer de jungle in leidde. Dit paadje leidde ons naar sawa's (rijstvelden) die niet meer met de auto te bereiken waren. De boeren die hierop aan het werk zijn komen altijd te voet (blootsvoets of met slippers aan) hier naar toe. Wij met onze 'Beversport schoenen en Camelbak' voelen ons wel enigzins overdressed maar goed... Toerist op je voorhoofd tatoëren gaat er minder makkelijk af na 5 weken vakantie dus op deze manier konden we ons prima onderscheiden van de lokalen. Tijdens de wandeling werd ons van alles verteld door onze gids die alles 'prachtig machtig' vond. Hij had deze woorden waarschijnlijk opgepikt en onthouden. We hebben geleerd hoe je rijst met verbouwen en hoe de lokale bevolking deze alleen voor eigen gebruik teelt. Inkomsten halen ze eerder uit de verkoop van koffie en cacao. Bizar dat je zoveel sawa's hebt die je alleen maar voor jezelf gebruikt. Maar ja... ze eten hier dan ook niets anders! Om 4 uur kwamen we aan in een klein dorpjhe boven op een heuvel in een vallei. Hier zouden we overnachten bij een familie. Onze gids zou in het huis wel even voor ons koken. Hier bleek dus dat hij ook de spullen voor het avondeten allemaal in zijn rugzak had (!). En wat een avondmaal. Het hoogtepunt van de maaltijd waren aardappelen met gebakken kip in een badje van kokosmelk. Dit had een uurte staan pruttelen (samen met wat sereh - citroengras - die hij tijdens de wandeling bij een lokaal boertje had gekocht) boven een houtvuurtje. Heerlijk! Tijdens de maaltijd vertelde hij ons dat de kip die ochtend geslacht was door zijn vrouw. Hoe vers wil je het hebben, zullen we maar zeggen. Daarnaast had hij een sajur gemaakt van een aantal groenten. Het was een feestje (en jullie kennen ons... wij houden van lekker eten).

De volgende ochtend vertrokken we om 9 uur en we zouden lopen tot een uur of 3. Ook deze wandeling was prima te doen met als laatst een vrij lange afdaling (van een uur) over gladde rotsen en modderige paadjes. Ook deze afdaling bracht ons langs geweldige sawa's en vergezichten. Na deze tocht waren we toch wel blij om rond 4 uur weer in het hotel te zijn. Lekker douchen!

Op het moment van schrijven van dit blog zijn we alweer 300 kilometer naar het noorden opgeschoven naar Centraal-Sulawesi. We zitten op dit moment in Tentena aan Lake Poso in een internetcafé dat meer wegheeft van een stel peeskamertjes (foto's volgen nog). Om in Centraal-Sulawesi internet te vinden is nog geen gemakkelijke opgave. We hebben daarom nog een blog in de planning omdat we alweer een mooie tocht hebben gemaakt. Daarover meer in ons volgende blog. Foto's houden jullie nog even tegoed. Dit komt als we op WiFi zitten in plaats van een aftandse computer in een internetcafé.

Selamat sore! (het is hier nu half 6)