Het einde is in zicht. Na 5 weken, 35 dagen en heel wat uren in de auto en het vliegtuig hebben we een aardige rondreis achter de rug. Inclusief alle vluchten (en soms helse ritten over land) hebben we in totaal een slordige 28000 kilometer achter de rug.

We hebben werkelijk waar een fantastische reis achter de rug (voor wie dat nog niet eerder gelezen had). Zo ontzettend veel ervaringen opgedaan dat we nu aan het eind bijna zouden vergeten dat we in Jakarta het geboorte huis van Henny (Olav’s moeder) hebben gevonden en op Kalimantan oog in oog hebben gestaan met orangutans.

Wat zullen we het über-beleefde “Excuse me, finish?” van de gastvrouwen door het hele land gaan missen als we straks weer ons eigen prutje staan te koken. Het is toch een soort gewoonte geworden om “ja” te antwoorden als je bord leeg is, je bestek erop licht (inclusief gebruikt servet) en er gevraagd wordt of je klaar bent met eten, zodat er afgeruimd kan gaan worden. Tja, je raakt eraan gewend hè...

Terwijl we vandaag aan het genieten waren van een zeer ontspannen dag aan het zwembad met uitzicht op het strand met palmbomen hebben we alles eens even rustig op een rijtje gezet, hier is een top 5 uit voortgekomen (met eigenlijk een gedeelde eerste plaats)

1. Orangutans op Kalimantan

Oog in ook staan met een dier dat tot wel 8x sterker is dan jij is een bijzonder iets. De beesten leven in het wild, of worden ‘opgevoed’ om weer in het wild te kunnen overleven na een periode van gevangenschap. Het autentieke jungle gevoel kwam bij ons echt tot leven toen we op de boot zaten en er een flinke stortbui over ons heen trok. We zaten met recht in het regenwoud.

1.Familie Agaatsz in Gorontalo

De gastvrijheid en behulpzaamheid van de mensen uit Gorontalo en dan vooral de mensen die de familie Agaatsz kennen is niet te beschrijven. Ik stond met mijn mond vol tanden toen er steeds meer mensen betrokken raakten bij onze zoektocht. “Wacht even, ik fris me even op en dan kom ik wel met jullie mee. Dat is wel zo gemakkelijk.” Hoe is het mogelijk dat wij aan de andere kand van de wereld, ins ons hectische bestaan, op een door de weekse dag waarschijnlijk nooit zouden kunnen zeggen: “Ik ga met je mee, ik help je wel!” Het zou het leven van iedereen een stukje leuker maken denk ik.

1.Famili Agaatsz en Van der Kley in Manado en Bitung

Via Facebook familie leren kennen en een maand later ook daadwerkelijk ontmoeten, zo snel kan het gaan met internet. Lukeman, de neef van Olav, heeft ons met trots zijn familie voorgesteld en ons zijn stad laten zien. Met hem zijn we de enige keer van deze vakantie uit geweest. Karaoke. Hierover wil ik, met mijn beperkte zangtalent, niet al te lang over uitwijden. (Het was wel leuk hoor J)

2.Scooter rijden in Sidemen (Bali)

Een primeur! Ik heb voor het eerst in mijn leven scooter gereden. Niet achterop, maar gewoon officeel zelf aan het stuur. Het was opzich nog wel een beetje spannend. We hadden namelijk geen internationaal rijbewijs bij ons, en dat is buiten Europa wel verplicht. Sterker nog, Het rijbewijs van Olav zit nog in zijn motorjas dat in Lelystad aan de kapstok hangt. De gouden tip was: Wordt je aangehouden. Doe alsof je dom bent en niets begrijpt. Dan laten ze je vanzelf weer gaan. Gelukkig zijn we, ookal zijn we een politiebureau gepasseerd, niet aangehouden. Het was echt super tof om net als de lokale bevolking over de bergweggetjes te scheuren en al toeterend de bochten door te gaan en langzame vrachtwagens in te halen! Ik voelde me best stoer, hihi!

3.Zeeschildpadden spotten

Om langs Crush en Squird te zwemmen was een bizarre ervaring. Ookal waren de schildpadden niet zo groot als ze soms wel eens gespot worden op Bunaken, waren wij heel tevreden met 6 schildpadden met een doorsnede van ongeveer een meter!Deze introductieduik heeft Olav zo enthousiast gemaakt dat hij als hij thuis is graag zijn Padi wil gaan halen om volgend jaar meer dagen duiken te kunnen maken.

En eigenlijk hoort het eten dat we vooral bij de lokale bevolking thuis tijdens onder andere wandeltochten hebben gegeten ook nog in dit rijtje thuis.Gelukkig hebben we in het notitie boekje dat ik van Elin voor mijn verjaardag heb gekregen flink wat recepten op kunnen schrijven en kunnen we thuis aan het oefenen.

Morgen worden we om 8:30 uur (lokale tijd) naar het vliegveld van Bali gereden. Daar stappen we op het vliegtuig naar Jakarta. Vanaf daar vliegen we om 18:50 via Kuala Lumpur naar Amsterdam. Hier landen we om 5:55 lokale tijd (dus voor ons gevoel 11:55. Dat betekent dat we ruim 27 uur aan het reizen zijn voordat Annemiek en Liset ons bij de gate op staan te wachten...

Excuse me, finish...?