Helaas zijn we er bij aankomst op Bali er Achter gekomen dat de laptop van Hill gecrasht is, het blog bijwerken is nu een wat lastigere opgave. Foto\'s plaatsen via de telefoon lukt tot nu toe niet en verhalen schrijven is tot een monnikenwerk verheven. Desalnietemin doen we ons best, al is het voor onze eigen herinneringen.

Na ons verblijf in Yogyakarta, wat werkelijkwaar fantastisch was (Ernst en Henny kwamen er openlijk voor uit dat Indonesië zo gek nog niet was, sterker nog best relaxed allemaal) zijn we naar Bali gevlogen. Op de internationale luchthaven zijn dit keer geen bijzonderheden te melden. Alles loopt soepel, we krijgen zelfs weer assistentie voor de rolstoel. Aangekomen op het vliegveld van Bali, worden we heerlijk luxe opgehaald door een man met onze naam op een bordje. Het is echt best wel fijn om zonder nadenken in busje in te kunnen stappen en naar het goede hotel gebracht te worden.

Seminyak is een grote toeristische mierenhoop, er loopt bijna geen lokale op straat en er is geen fatsoenlijke nasi goreng te vinden. Toch hebben we het niet slecht hoor! We hebben scooters gehuurd en zijn richting het strand gereden. Hier hebben we met zijn vieren (Martijn, Loïs, Olav en Hilleke) surfles genomen. Vooraf dachten we allemaal dat het bijna onmogelijk moest zijn om in twee uur te leren staan op zo\'n plank en dan ook nog in een Golf richting stand te gaan. Toch is het ons gelukt! Na een korte theorie les in de schaduw, waar we in drie stappen leren hoe we van liggen op een plank naar staan op een plank moeten gaan, lopen we richting zee. Één goede tip kregen we mee: als je het snapt, is het makkelijk. Gewapend met ieder een plank onder de arm liepen we richting zee. De plank waar we deze les op oefenen is groter dan de plank waar de gemiddelde surfdude de golven mee bedwingt. Hierdoor is het makkelijker om je evenwicht te bewaren. Wonder boven wonder lukt het ons allemaal in poging één, twee of drie om op de plank te gaan staan en tot aan de branding door te gaan. Met zo\'n grote logge plank aan je enkel vast gesnoerd merken we hoe vermoeiend de golven zijn. Naar het strand toe staand op de plank blijkt niet de kunst. Het is juist het terug lopen/zwemmen/springen in de golven om vervolgens in het diepe op de plank te klauteren dat zo vermoeiend is. Maar wat voelt het stoer als het lukt en je in volle vaart op het strand afgaat. Echt kicken! De tweede dag zijn Martijn en Olav zelfs zo fanatiek dat ze ondanks de spierpijn een board huren en het er zelf op wagen. Ook nu gaat het ze goed af.

In de avond bezoeken we met z\'n vieren (Martijn en Loïs blijven bij het hotel) de Tanah Lot tempel. Deze tempel is één van de mooiste op Bali. Hij staat op een aantal rotsen in de zee. Wanneer de zon onder gaat, levert dit mooie plaatjes op. Helaas kunnen we deze niet laten zien, want de laptop doet het niet...

Gisteren zijn we aangekomen in Ubud, een leuke stad in het binnenland. Loïs en Martijn zijn de komende dagen met zijn tweeën op stap. Het hotel ligt in een klein straatje tussen de rijstvelden. Het uitzicht is fantastisch. Hier hebben we eindelijk weer goed Indonesisch gegeten.

Vandaag zijn we op meubel jacht geweest. Dankzij goede tips van het hotel kwamen we in een stadje vlakbij Ubud uit. Overal langs de weg zagen we werkplaatsen en winkels. Dankzij onze chauffeur konden we makkelijk van winkel naar winkel. We keken onze ogen uit! Overal mooie meubels, die bij ons niet te betalen zouden zijn. We weten nu wel waar de betere meubelzaak zijn inkopen doet! De winkels (beter te beschrijven als opslagloods) waren rommelig en stoffig, alles staat er door elkaar en soms ook over elkaar heen. Na flink wat zoeken, komen we uit in dezelfde winkel als waar het hotel zijn meubels heeft gekocht. Hier vinden we een prachtig houten bed en zes stoelen voor aan de eettafel. We verbazen ons over de prijs van de meubels. Laten we zeggen dat we in Nederland flink worden afgezet... ;) We hebben een goede deal gemaakt en moeten nu wachten tot de spullen aankomenn in Rotterdam. Best spannend!