De luxe en rust van ons hotel in Ubud waarin we ons maanden, werd op zondag bruut verstoord. Om 7:30 uur ging de telefoon in de kamer. De driver om ons naar de boot richting de Gili’s te brengen stond klaar. Hier hadden we niet op gerekend, sterker nog we waren er heilig van overtuigd dat we op maandag de boot moesten hebben. In allerijl hebben we (in minder dan een kwartier) onze spullen gepakt en stonden we klaar om in de auto te springen, we hadden ternauwernood tijd om Henny gedag te zeggen. Ernst kreeg later te horen dat we weg waren, hij sliep nog.

Dit was nou niet echt dat je zegt een prettig begin van de dag. Het vooruitzicht loog er echter niet om: drie dagen relaxen op een zonovergoten eiland met het strand om de hoek. De trip ernaartoe was iets minder, de zee was wild, de boot stuiterde over de golven en het water kwam via elke kier de boot binnen. Aangekomen op het eiland werden we bij het verkeerde hotel afgezet (foutje van Hill) en moesten we nog een kwartier lopen om bij onze bungalow uit te komen. Gelukkig konden we een paardenkarretje regelen en hoefden we onze bagage niet door het zand te dragen. De bungalow was nogal simpel. Een bed met klamboe en een badkamer zonder dak. Plassen onder de sterren dus. Het water was koud en stonk. Blijkt dat het zoete water per boot in plastic tanks wordt ingescheept en met brandweerslangen naar de juiste tank op het eiland wordt verplaatst (elk hotel heeft zijn eigen reservoir). Het water staat dus voornamelijk stil en dat levert best wat stank op...

Valt het dan allemaal tegen? Nee hoor, we hebben een prima tijd en eten zeer zeer smakelijk. We ontdekken een restaurant aan het water dat ’s avonds de catch of the day presenteert op een tafel. Elke vis heeft zijn eigen prijs, zelf uitzoeken. Nou dat hebben we zeker gedaan. We eten red snapper en barracuda met gepofte aardappel, maïskolf en verschillende dipjes voor over de vis: LEKKER!

Verder genieten we volop van het strand. Lekker met een handdoek en een tijdschrift relaxen.

De terugweg begint soepel. We worden opgehaald met een bootje en naar de haven op een ander eiland gebracht. Hier houdt de voorspoed echter op. Bij het inchecken wordt een poging gedaan ons dubbel te laten betalen en heeft de boot ruim een uur vertraging. Balen, maar kan gebeuren. Wij laten ons niet gek maken! Als de boot eraan komt, zijn we blij. Het is een modernere (dichte) boot, we zullen dus niet nat worden. Helaas blijkt als we het haventje net uit zijn dat de boot het niet goed doet. Maar twee van de drie motoren gaan het water in en deze presteren nog niet op halve kracht, we gaan dus nogal traag vooruit. De kapitein kijkt steeds achterom en lijkt na een tijdje zelfs een beetje in de stress. De twee stewards zijn de hele tijd achteraan de boot bezig en lopen zelfs met schroevendraaiers rond. Er is iets mis. Gelukkig blijkt na wat rustig varen alles opgelost. De motoren loeien en we gaan in volle vaart het open water op. Lekker! We stuiteren minder, totdat de motoren vanuit het niets ineens afslaan. Daar drijven we dan, midden op zee, stuurloos. De kapitein is aan het bellen, de andere gasten staan op de achtersteven te sleutelen. De jongen die voor ons zit, begint steeds zwaarder te ademen en slaat gefrustreerd op de bank. Oh nee… dat kan er ook nog wel bij. Goed je begrijpt, de terugreis was alles behalve soepel. We hebben er ruim twee uur langer over gedaan dan gepland en werden getergd door het Franse kotsgezin (dat later bij ons in het hotel bleek te zitten…)

Gelukkig werden we bij aankomst in de haven op Bali naar ons hotel in Sidemen gebracht. Hier wachtten Ernst en Henny op ons. Vorig jaar zijn we ook in dit hotel geweest en hebben ons hier prima vermaakt. Dit jaar staat er een kookcursus op het programma, dus we zullen ons niet vervelen!