Vanmorgen om 9 uur ging de wekker. We zouden om half 11 aankomen, dus tijd zat om onze tassen rustig goed in te pakken. Toen we eenmaal uit bed waren bedacht ik me dat we 's nachts een tijdzone door gereden waren, dus het was al een uurje later. We hadden dus in eens maar een half uur om alles netjes in de tassen te stoppen. Gelukkig hadden we niet alles uit de tas, dus waren we snel klaar. Maar daardoor hebben we wel het binnenrijden in Moskou gemist.

Op het perron stond een man met een bordje in zijn hand: Agaatsz, Olav / Steenveld, Hilleke Maria. Dat gaat soepel. Het was wat lastig communiceren, hij sprak net als elke Rus alleen maar Russisch. We liepen dus maar braaf achter hem aan, vertrouwen hebbend in een goede afloop. We kwamen buiten en slingerden tussen de mensen door, nog niet helemaal beseffend dat we in Moskou zijn. Het was druk op straat, een gekkenhuis. Overal auto's die toeteren en van een 3 een 6 baans weg maken. De belijning heeft hier echt geen nut. Bij de auto hielp deze man ons met het inladen van de tassen. Toen begon de rit. De chauffeur manoevreerde zich behendig tussen de auto's door. Van de meest rechter in een keer naar de meest linker baan, en iedereen laat je dan voor gaan. Een kwestie van assertief rijden denk ik. Het is bizar. Olav en ik konden onze ogen niet geloven. Na een lange rit kwamen we bij het hotel. Olav moest zijn handtekening zetten op een papiertje en we konden uitstappen. We werden weer netjes geholpen met onze tassen en we konden naar binnen.

In het hotel, haleluja, een Rus die Engels kan. Dat is toch echt een zegen! De paspoorten werden gekopieerd en we konden naar onze kamer. Vergeleken met onze coupéin de trein een balzaal. Na één en ander georganisseerd te hebben zijn we naar de stad vertrokken.

Het is een stukje lopen naar de metro. Gelukkig hebben we van de treinreiswinkel een kaartje gekregen hoe we van het hotel naar de metro moeten lopen. Dat is wel erg handig. Op het station de grote uitdaging: twee kaartjes kopen. Gelukkig gaat dat goed. Het is, zoals iedereen al zei, een heel gedoe in de metro. De stations staan alleen in het Cyrillisch schrift. Ook daarvoor hebben we een oplossing gekregen van onze reisagent. Een kaartje met de stations in het Russisch en Cyrillisch. Erg handig. Op naar het Kremlin.

Het is even zoeken, maar na een tijdje hebben we het dan toch gevonden. Hét rode plein. We zijn er en het is nog groter dan we ons voor hadden gesteld. We kunnen Lenin niet bekijken, dat is helaas al dicht. Midden op en plein kwamen we drie Nederlanders tegen. Na een kort praatje kwamen we er achter dat zij zaterdag in de zelfde trein stappen als wij. Die zullen we dus nog wel vaker zien! De Basilius kathedraal is werkelijkwaar schitterend. Van binnen nog mooier dan van buiten.

Het was ondertussen al 16:00 uur (we konden net de wisseling van de wacht zien bij het graf van de onbekende soldaat). We zijn allebei best moe van de treinreis, je slaapt toch niet echt heel goed in een schommelend bed.. We besluiten terug te gaan naar het hotel, maar dan wel langs een aantal mooie metro stations te gaan. Want die zijn, zeggen ze, indrukwekkend. Op het kaartje van de metro staan de 6 metrostations die je moét zien. We gaan dus op weg.

Bij het metro station werkt alleen het metrokaartje van Olav nog maar. Hij is dus door de hekjes, ik nog niet. Moet ik in mijn eentje een kaartje gaan kopen. Dat gaat gelukkig allemaal goed. We maken een rondje door de metro en het is waar: Het ene station is nog mooier dan de andere. Niet het soort mooi dat je in je huiskamer zou willen zien, maar indrukwekkend dat een overheid zoveel geld steekt in het pimpen van een metrostation. Nu is sowieso al veel van marmer in de metro maar met bladgoud ingelegde plafond mozaiek gaat misschien een beetje ver.

Terug in het hotel is onze kamer tot een sauna geworden, 31 graden! Gelukkig hebben ze internet zodat we onze verhaaltjes online kunnen zetten en ze hebben ook nog een restaurant! Daar hebben we net heerlijk gegeten.

Nu terug op de kamer staat de Russische studio voetbal aan met hier en daar een herkenbare naam en een herhaling van een goal. Op naar de finale! Hou ons op de hoogte als het kan, ik verwacht namelijk niet dat we in de bossen ontvangst hebben met de radio. In Duitsland lukte het al niet namelijk...

Tot de volgende keer, waarschijnlijk vanuit Irkustsk.

Liefs,

Hill en Olav