Je zou denken dat iemand die 4 dagen onafgebroken in de trein zit toch wel tijd genoeg zou hebben om elke dag wat te schrijven. Niets is echter minder waar want er is toch op zo'n trein heel wat te beleven. Het is eigenlijk niet te beschrijven maar ik ga toch een poging doen daar anders dit weblog ontzettend leeg zou blijven.

Ten eerste onze 'Provodnik'. Het is een wat oudere dame en al vanaf binnenkomst hebben we een beetje een rare verstandhouding. Ze spreekt natuurlijk alleen Russisch maar ze denkt dat als ze gewoon lekker door blijft praten wij dan binnen enkele seconden de taal op kunnen pakken en uiteindelijk gewoon begrijpen wat ze bedoeld. Hoe vaak ik ook mijn 'Ik begrijp u echt niet hoor' gezicht trek ze blijft toch wel praten. Dan is er haar grote verbazing over onze decadentie. Wij hebben namelijk een coupé voor 4 personen voor ons beiden. De andere twee bedplaatsen hebben we ook gewoon opgekocht vanwege het simpele feit dat we toch wel een beetje comfort willen hebben deze 4 dagen. Op deze manier hebben we toch nog een beetje onze eigen ruimte. Wij hebben het gevoel dat ze ons maar verwende toeristen vindt die niets gewend zijn. Niet dat het ons wat uitmaakt... wij hebben tenslotte onze zin. Een eigen coupé.

De mensen in je eigen treinstel probeer je ook een beetje te leren kennen. De eerste dag was dit echter geen optie. Alleen maar nors kijkende, wat oudere Russische mannen en vrouwen die (de mannen dan) veelal met ontbloot bovenlijf door het leven schijnen te moeten. Uit ons onderzoek is gebleken dat dit niet even smakelijk is en soms ook eetlust bedervend. Gelukkig is op dag twee een Engelse jongen opgestapt in Yekaterinaburg die in de coupé naast ons verblijft. Hij is een student Russisch die 3 maanden door Rusland reist om wat taalvaardiger te worden. Hij kwam gelijk goed van pas aangezien onze Provodnik iemand bij ons in de coupé wilde stoppen. Dit kwam ze natuurlijk eerst in het Russisch aan ons vragen wat wij natuurlijk niet begrepen. Onze Engelse vriend heeft voor ons getolkt en dat werd prima begrepen door de dame in kwestie. Of onze Provodnik erg blij met ons was weten we niet maar ja... Ook zat er in een treinstel verder een Nederlands meisje dat net vertrokken is voor een 9 maanden lange reis. We hebben haar maar gelijk uitgenodigd om de avond van het voetbal in onze coupé te komen. Niet dat we de illusie hadden dat we het voetbal live mee konden maken maar het is toch altijd gezellig om met meerdere mensen in spanning te zitten. Na lekker in spanning te hebben gezeten, en flink gebaald te hebben van de rode kaart van Heitinga en de Spanjaarden die wereldkampioen zijn geworden kwam onze Engelse vriend weer terug van een ander treinstel waar hij ook 3 mensen kende. Jammer dat hij in Novosibirsk alweer uit moest stappen maar hij heeft ons nog wel even voorgesteld aan zijn Engelse vrienden. Die komen waarschijnlijk morgen ook nog even buurten aangezien die 3^e klas reizen. Dat schijnt dus echt Spartaans te zijn.

Verder zijn er ook 3 Russische meisjes ingestapt in Yekaterinaburg waarvan er eentje ontzettend veel gedronken had midden op de dag. Deze wilde ook met ons in gesprek over van alles en nogwat maar ik kreeg al gauw het gevoel dat ze op zoek was naar iets. De vraag of we veel geld bij ons hadden en of we een computer hadden kwam erg vaak terug. Gelukkig stappen deze dames morgenochtend alweer uit en zullen we daar waarschijnlijk geen last meer van hebben. Tot morgenochtend vroeg maar even goed op onze spullen letten. Dan komt het wel goed.

Als laatste zijn er de tijdzones. Bizar hoe ontregeld je kunt raken van het reizen door zoveel verschillende tijdzones. Vooral ook omdat je er zo langzaam doorheen gaat waardoor je geen idee meer hebt hoe laat het nou precies is. De trein rijdt altijd op Moskou tijd. Dat is makkelijk want we hebben 1 klok die we dus op Moskou tijd laten staan. Maar op het moment dat ik dit schrijf is het 1 uur 's nachts als we het hebben over Moskou tijd. Helaas is het waar we nu rijden werkelijk 4 uur later. Dat betekend dat het eigenlijk 5 uur is. Als ik nu uit het raam kijk zie ik het ook alweer licht worden en ik moet nu nog gaan slapen. Heel gek als je bedenkt dat er mensen zijn die nu waarschijnlijk wakker worden om naar hun werk te gaan. Het verschil met Moskou en Irkutsk is 5 uur. Dat betekend dat we voor ons gevoel om 4 uur aankomen maar in werkelijkheid is het dus 9 uur. Morgen dan maar proberen om er om 7 uur Moskou tijd in te liggen dan hebben we in ieder geval 8 uur slaap.

Zo zie je maar weer hoeveel je mee kunt maken op 2 vierkante meter. En dan is dit nog maar een tipje van de sluier zullen we maar zeggen. Misschien heb ik morgen tijd... anders wordt het 'later' ;-)

Veel liefs,

Olav en Hilleke