Ik heb geen idee. 's Avonds laat voelt het als eind van de middag, om een uurtje of 11 (lokale tijd) beginnen we zin te krijgen in wat avond eten. Als het buiten al weer licht wordt hebben we het gevoel dat het bedtijd is. Het is te bizar voor woorden.

Als je met het vliegtuig naar een verre bestemming reist dan zet je bij aankomst je klokje goed, moet je even wennen aan het tijdsverschil en ga je verder. Nu is het anders. In onze transsiberie bijbel staat een kilometer voor kilometer beschrijving van wat je ziet langs het spoor. Ook wordt er precies aangegeven wanneer je Azie in rijdt. Er wordt dus ook precies aangegeven wanneer je in de volgede tijdzonze zit. We gaan er per dag 1 of 2 door. Het is sinds vertrek uit Moskou nu 5 uur later. Straks in China weer een uur vroeger volgens mij... Ik snap er niks meer van.

Het meest gekke is dat je steeds met de Moskou tijd geconfronteerd wordt. Je kan daardoor niet wennen aan de lokale tijd. In de trein hangt een bordje met daarom alle stations waar gestopt wordt, samen met de tijden hoe lang we daar dan stil staan (varierend van 1 tot 40 minuten). De tijden die daar bij zijn staan er in Moskou tijd. Als we op een station aankomen hangt er meestal geen klok, de keren dat er wel een hangt is deze ook in Moskou tijd. Schijnbaar leeft heel Rusland (per spoor) op Moskou tijd. Dat is wel bizar. We kwamen net op een station aan, het was schemerdonker terwijl er op de klok half drie 's middags stond.

In de coupé hebben we nu verschillende tijden waar we op kijken.

• De Moskou tijd voor de aankomst op de stations.
• De lokale tijd, zodat we weten wanneer het etenstijd had moeten zijn.
• De tijd van aankomst in Irkutsk (nu ondertussen lokale tijd), zodat we ons niet verslapen.
• De tijd van thuis, gewoon omdat ik wil weten hoe laat het daar is.

Vandaag in de trein zijn er niet heel speciale dingen gebeurd. De drie Russische meisjes waar Olav over vertelde zijn uitgestapt, lekker rustig. Er is een Nederlands stel en een Amerikaanse vrouw ingestapt. De vrouw uit de VS is erg vriendelijk. Ze reist met een Russische uitwisselingsstudent die een aantal jaar geleden bij haar in de VS heeft gewoond. Hij laat haar nu het land zien. Geen van beide kon zich een voorstelling van Nederland maken, gelukkig hadden we wat ansichtkaarten bij ons, om de meest mooie plaatjes van Nederland te laten zien. Dit vonden ze erg leuk. Zij had ook een stapel foto's van haar woonplaats en familie bij zich. Erg leuk en je hebt meteen een goed gesprek. Zo af en toe steekt ze haar hoofd even om de hoek om een praatje te maken.

Op een station hebben we weer wat plaatstelijke specialiteiten bemachtigd. Pannenkoekjes met vulling, oliebol achtige broodjes, ook met vulling en wat tomaten en minikomkommer. De broodjes e.d. zijn zeer spannend. Wij kunnen onmogelijk vragen wat de vulling is, dus het eigenlijk net als het uitkiezen van een bonbon. You never know what you're gonna get. De broodjes waren een succes, een soort kool vulling, erg lekker. De pannenkoekjes daar en tegen waren apart. De één had een gehakt mengsel als vulling, die was lekker, de ander een soort zoetzurige kaas. Olav heeft daar de helft nog van weg gekregen, ik kon na één hap onmogelijk nog verder. Je weet het nooit...

Morgen om 4 uur 46 Moskou tijd (9 uur 46 lokaal) komen we aan in Irkutsk. We hebben ons nu al voorgenomen om daar een goed restaurant op te zoeken, want een warme vaste maaltijd gaat er wel in na 4 en een halve dag in de trein met noedelsoep en oliebolbroodjes.

Toch valt het allemaal reuze mee. Dit is waarschijnlijk het langste stuk dat ik ooit in een trein af zal leggen. Het helemaal niet saai, je bent met zoveel dingetjes bezig. Een boek in een dag, Nintendo DS, naar buiten kijken, plassen, poepen, afwassen in een klein vies schommelend (!) toilet. Ook dat went. Gelukkig hebben ze een beugel aan de muur gemaakt waar je je aan vast kan houden. Toch blijft de spoorwissel die er altijd aan kan komen spannend als je boven de pot hangt. Haha!

Tot de volgende keer!