Nadat we al namen en adressen hadden uitgewisseld met de Engelse buurman hebben we dat nu ook gedaan met de Amerikaanse buurvrouw uit Idaho. Vlak voordat we in Irkutsk aankwamen kwam ze bij ons langs met een ansichtkaart van Idaho met haar contactgegevens erop. Wij hebben toen een mooie ansichtkaart van Kinderdijk met ondergaande zon gegeven aangezien dat toch is waar mensen Nederland van zouden kunnen kennen. Eenmaal in Irkutsk werden we opgewacht door een Rus die WEL Engels sprak en naar Listvyanka gebracht, een dorpje met ongeveer 2000 inwoners wat aan het Baikalmeer ligt.

Toen we door het dorpje liepen leek het wel alsof ze nog niet klaar waren voor het toeristenseizoen. Overal werd nog gebouwd, gegraven en gerenoveerd. Ook aan de buitenkant van ons hotel werden nog graafwerkzaamheden verricht. Heel apart aangezien je zou denken dat ze nu wel zo'n beetje klaar zouden moeten zijn om alle toeristen te ontvangen. We hebben gelezen dat het Baikalmeer erg populair is zowel onder niet Russen als Russen dus wij verwachtten toch wel een drukte zoals in Scheveningen of Zandvoort op een mooie dag. Niets is minder waar. Het is nu topdrukte volgens de meeste lokalen en ook bijna alle hotels schijnen vol te zitten. Toch merk je daar weinig van en is het erg rustig overal. Heerlijk dus.

Maar wat is het Baikalmeer mooi! Het was wat aan de koude kant, best lekker na 35 graden in Moskou maar op sommige momenten kon je zelf je adem zien (!), maar als dan het zonnetje even doorbrak kon je heerlijk zitten op de verschillende 'strandjes' of terrasjes. Toen we uiteindelijk bij het 'centrum' aankwamen hoorden we ineens achter ons: 'Zo, hebben jullie het een beetje naar jullie zin?' Het was 1 van de Nederlanders die we op het Rode Plein hadden ontmoet. Hij nodigde ons gelijk uit om bij ze te komen zitten en wat te drinken. Omdat wij allebei wel van gezelligheid houden was dat natuurlijk geen moeilijke keuze en we hebben dus lekker wat met ze gedronken. Later kwamen er ook nog 3 Zweden en een Pool bij zitten die ze in de trein hadden ontmoet en het was al gauw een gezellige boel. De Zweedse heren nodigden ons allen uit om samen met ze te eten bij een restaurantje langs de hoofdweg waar ze die middag heerlijk hadden geluncht. Ook dat hebben we natuurlijk met graagte aanvaardt. Omdat etenstijd nog wel een paar uur weg was hebben we lekker met z'n tweeën het dorpje verkend en dat was vrij snel gedaan aangezien het echt niets voorsteld. We hebben we nog lekker over de markt gelopen waar ons opviel dat alle souvenir kraampjes exact hetzelfde verkopen. Of je nu bij kraampje 1 of bij kraampje 10 kijkt, ze hebben allemaal dezelfde kitsch achtige Matrusjka's, zeehonden knuffels en zelfs maskers uit Mongolië. Hier hebben we toch maar gekozen om geen souvenirs te kopen aangezien je toch met iets origineels thuis wil komen (wat waarschijnlijk iedereen wil dus zo origineel zijn we niet maar goed). In het Baikalmeer zwemt ook een vis die alleen maar hier voorkomt en aan de hoeveelheid vis te zien die ze op deze markt verkopen zijn ze niet bang dat ze het meer leegvissen. Overal waar je kijkt kun je de zogenaamde 'Omul' kopen. Gedroogd, gerookt, gevuld, geroosterd en ga zo maar door. Vooral gerookt is deze vis erg lekker. Qua uiterlijk lijkt hij een beetje op makreel maar hij is een stukje vetter wat hem voor mij, als niet viseter, lekkerder maakt. Om 7 uur waren wij bij het restaurant en even later kwamen de Zweden + Pool ook binnen. Onze Nederlandse vrienden waren iets verlaat maar ook zij schoven rond half 8 aan. En wat was het een gezellige avond. Naast een heel goed voorgerecht (volgens een van de anderen de beste vissoep die ze ooit gegeten had) een iets minder hoofdgerecht. Ik had steak op Siberische wijze en ik kan je vertellen.... NOOIT DOEN! Op Siberische wijze is namelijk het volgende:

• - Bak de steak totdat hij als een schoenzool is
• - Snijdt hem daarna als een hamburgerbroodje doormidden en doe er wat ui, tomaat en wat andere ondefinieerbare spullen op
• - Als het zaakje weer terug op elkaar zit doe er dan heel veel kaas overheen en doe dat nog even in de oven
• - Serveer het aan de nietsvermoedende klant

Helaas was het dus niet zo lekker als ik had gehoopt maar goed. Het gezelschap maakt een hele hoop goed. Er werd een fles wodka besteld en 9 glaasjes. Dit was de lokale wodka die heel toepasselijk de naam 'Baikal' droeg en ik moet zeggen, deze was prima te drinken. Na deze fles wodka werd er nog maar 1 besteld en samen met de jetlag die we toch wel een beetje hadden van het reizen door zoveel tijdzones was het een heel gezellige avond. Er werd ook verscheidenen malen geproost op van alles en nog wat. Dit schijnt een Russisch gebruik te zijn. Eens in de zoveel tijd gaat iemand staan en die zegt waar hij of zij op wil proosten. Dat wordt dan ook gedaan met luid klinkende glazen. Om 12 uur waren we weer lekker in het hotel maar daarvoor hadden we wel gezegd dat we weer samen zouden eten in hetzelfde restaurant met z'n allen. Vandaag hebben we hetzelfde avondje dus nog eens dunnetjes overgedaan en hebben we ook maar even contactgegevens uitgewisseld met alle nieuwe vrienden die we gemaakt hebben.

Ik zou bijna vergeten dat we vandaag ook naar een uitkijkpunt gegaan zijn maar daar moeten jullie de foto's maar een keertje van komen bekijken.

Tot de volgende keer!

Greetz,

Olav en Hill