Gister eind van de middag zijn we geland in Chengdu. Het was een vlucht van niks, 1500 kilometer, dat doen we normaalgesproken gewoon met de trein. Maar het was wel lekker dat we er zo snel waren. De bagage is allemaal goed meegekomen, we waren niet te zwaar. We hebben nog 4 kilo speling, als we de weegschaal van de incheckbalie mogen geloven.

Op de luchthaven was het weer zover. Olav en ik stonden rustig een foto te maken van de luchthaven toen er een Chinees naar me toe kwam om te vragen of hij met ons op de foto mocht. Meestal vragen ze ons en gaat het stiekem niet om Olav, dat hebben we na een weekje wel door. Dus Olav zei al: Ik doe wel een stapje terug, maar deze man wilde ook echt met Olav op de foto. Dus hij heeft mooi twee foto's gescoord!

Bij aankomst werden we door een niet Engels sprekende man opgehaald. Hij liet een smsje zien op zijn eigen telefoon waarin stond dat we even in het hotel moesten wachten zodat we onze bustickets voor naar Songpan konden krijgen. Daarna begon de rit. Deze man, was mijn conclusie, toeterde als een gek en reed zelf als een krant. Voor iedereen die ook maar in de buurt van zijn auto kwam sprong hij op de claxon, maar hij reed zelf 60 op de linkerbaan (van de snelweg). We werden aan alle kanten ingehaald door mensen waar hij bij een stoplicht voor had staan toeteren. Echt gekkenwerk. In dit ritje van 30 minuten heeft hij zijn toeter vaker gebruikt dan ik waarschijnlijk in mijn hele leven zal doen.

De rit hebben we overleefd, en we hebben weer een prachtig hotel. In Jinli street, een straatje achter een grote tempel. We moeten vanaf de receptie dit winnkelstraatje oversteken en een grote poort door (ik voel me net Mulan). Dan kom je op een binnenplaats, daar gaan we de trap op en komen we op een soort galerij. Onze kamer is prima. (Lang niet zo mooi als in Beijing, maar we passen hier wel goed in het bed).

Toen de buskaartjes bij de receptie werden gebracht heb ik om een goed restaurant gevraagd waar we de lokale keuken konden proberen. Nou dat hebben we geweten zeg. Ze zijn hier gek op Hot Pot. Dat is fonduen voor ver gevorderden. Een grote wok met in het midden een apart vak voor een andere fondue wordt gevuld met heet water en rode pepers (hééél vééél rode pepers), het midden gedeelte met heet water en groente en een vis. Je bestelt daar een aantal borden met rauwe producten bij en dat gooi je dan in de pan. Eerst in de buitenring met de pepers, dan afblussen in het midden. Daarna vis je je eten (met je stokjes)uit de wok, wat erg lastig word gemaakt want het water kookt als een gek (dus alles borreld door de pan heen). Voordat we begonnen hebben we driftig om ons heen gekeken wat de Chinezen deden. In welke volgorde gooi je je eten in de pan en hoeveel tegelijkertijd? Wij begonnen bescheiden, maar al gauw kwam er een meisje naar ons toe om te helpen. Zij gooide meteen alle champignons in de wok

Olav dacht dat hij tegen heet eten kon en dat hij wel iets gewend was, van huis uit wordt er bij hem natuurlijk redelijk veel met sambal en pepers gekookt. Maar dit, zo heet, zei hij, had hij nog nooit meegemaakt. Na het eten deden zijn lippen en kin pijn, overal waar de pepers eventueel geweest waren brandde het. Daarom heb ik, als kaaskop, mijn eten alleen maar in het middelste gedeelt gehad. Amateur dat ik ben, maar zelfs dat was al pittig, vond ik dan. Het viel ons ook op dat wij de enige toeristen waren in het restaurant. Wij kregen de kaart te zien met plaatjes, de andere bezoekers kregen een bestelformulier net als in een tapasbar. Maar we hebben het overleeft en kunnen zonder al te veel darmklachten verder.

De volgende ochtend (vandaag) zijn we naar het Panda centrum geweest. We hebben de panda's in het echt gezien! Wat een suffe beesten zijn dat zeg. Als het buiten te warm is worden ze binnen gehouden met de airco aan. Ze eten geen vlees omdat ze te sloom zijn om een prooi te vangen, want officieel zijn het vlees eters. Ze zijn van elende maar bamboe gaan eten, maar dan niet zomaar elke stengel die ze vinden, alleen een bepaalde soort. De penis van het mannetje is erg klein, de vagina van het vrouwtje erg groot, daarom mislukt de bevruchting vaak. En dan vragen we ons af hoe het mogelijk is dat ze met uitsterven bedreigd worden?! De babypanda's worden groot gebracht door mensen in een couveuse.

Maar dat maakt allemaal helemaal niets uit, wat zijn ze toch leuk om te zien. Het maakt niet uit wat ze doen, of ze nou zitten, liggen eten, slapen , knuffelen of suf in bad zitten (zie de foto's). Ze zijn gewoon leuk om te zien! We hadden met een panda op de foto gekund, maar dat was wel heel duur. Je betaalt 1000 Yuan (100 euro) en dan mag je met een twee jaar oude panda op de foto. Eerst hadden we nog bedacht dat we met z'n 2en zouden gaan, maar dan betaal je ook dubbel. Dat hebben ze slim bedacht. Maar Hollanders dat we zijn 200 euro voor een foto gaat ons te ver.

Het is hier nu 17:30 uur, de siesta is voorbij. Het was vandaag zo ontzettend warm dat we allebei geen zin hadden om in die hiite rond te gaan lopen. We hebben een paar uurtjes geslapen en nu kunnen we er tot vanavond laat (als het wel een paar graden is afgekoeld) tegen aan.

Tot de volgende keer, waarschijnlijk na het paardrijden in de bergen, want we vertrekken morgen.

Kus,

Olav en Hill